Donker blauwtje

Een gedicht
van een jonker
zag het licht
in het donker

bij volle maan
achter een wolk
zag ze hem staan
met zijn dolk

de jonge ridder
schreef de vrouw
ik ben je aanbidder
kom toch gauw

ze zag hem staan
maar liep weg
hij was aangedaan
zonder uitleg

sprong op zijn paard
en reed heen
trok aan zijn baard
en de maan scheen