De rode kerstbal

Er was eens een rode kerstbal. Aan de onderkant hing een touwtje en als je er aan trok, werden er een paar kerstliedjes van vroeger gespeeld.
De kerstbal was al jaren oud, het rood was een beetje vervaagd. Hij had al in heel veel kerstbomen gehangen.
Hij hoorde bij een familie, die elk jaar op kerstavond bij elkaar kwam. Vader, moeder, kinderen en kleinkinderen. Ze aten dan samen en er werden kerstliedjes gezongen. De kinderen en later de kleinkinderen vonden het leuk om aan het touwtje van de kerstbal te trekken en naar de liedjes te luisteren.
 
Een week voor Kerstmis werd de boom versierd. De kleinkinderen hielpen hun oma en opa daarbij. En elk jaar werd het verhaal van de rode kerstbal verteld.
'Vertel het verhaal nog eens, oma,' vroeg het jongste kleinkind. Zij had het nog niet zo vaak gehoord.
Oma vertelde het maar wat graag.
'Heel lang geleden, toen ik net zo oud was als jij, kreeg ik een rode kerstbal. Hij was alleen van mij en alleen ik mocht hem laten spelen. Elk jaar hing ik hem in de boom. Die kerstbal heeft alles in mijn leven meegemaakt. Hoe ik ouder werd, trouwde, kinderen kreeg en later kleinkinderen. Alles veranderde, maar de rode kerstbal bleef hetzelfde.'
En heel voorzichtig hing ze hem in de boom. Een beetje achteraan, daar hing hij veilig.
 
Toen de boom klaar was, hing hij vol met kerstballen, die allemaal verschillende kleuren hadden. De andere kerstballen bekeken die rode kerstbal eens. 
'Wat ben jij een rare kerstbal,' zeiden ze, 'Je hebt een kleur, die je haast niet meer kan zien, zo vaag. En zo'n raar touwtje onderaan. Kijk eens naar ons, wij hebben allemaal verschillende felle kleuren en veel glitter op ons, wij zijn veel mooier.'
Overdag hingen de kerstballen stil in de boom.
Maar 's nachts hadden ze feest, dan praatten ze met elkaar en dansten ze aan de takken, ze zwierden en slingerden heen en weer. Ze hadden heel veel plezier.  Maar de rode kerstbal mocht nooit meedoen.
 
Toen werd het kerstavond.
De hele familie was bij elkaar. Er zou een programma over kerstliedjes van vroeger op de televisie komen en dat wilde iedereen graag zien en horen.
Maar wat zelden gebeurde, de stroom viel uit! De lampen gaven geen licht, het was donker.
Nu hadden ze gelukkig veel kaarsen, maar het kerstprogramma konden ze niet bekijken. Want ook de televisie deed het niet, die had ook stroom nodig.
Toen zei een kind opeens:
'Maar we hebben toch de rode kerstbal! Die laat liedjes van vroeger horen als we aan het touwtje trekken.'
Dat was waar. De kerstbal werd uit de boom gehaald. De andere kerstballen keken jaloers toe. Voorzichtig trok het kind aan het touwtje. 
Het was een heel mooi moment, het zachte licht van de kaarsen en de melodieën van de eeuwenoude kerstliedjes.
 
Toen iedereen was gaan slapen, was het een poosje stil in de boom. 
Opeens zei een gele kerstbal tegen de rode kerstbal: 'We schamen ons dat we zo onaardig tegen je zijn geweest. Je bent niet de mooiste kerstbal, maar je bent wel erg apart en je speelt prachtige liedjes. Wil je met ons meedoen, als we weer gaan dansen?'
Dat wilde de rode kerstbal dolgraag. En blij danste en praatte hij met alle kerstballen.
En de kerstboom? Die schudde van plezier bij zoveel vrolijkheid.