De stilte schreeuwt
Het donker
van m'n huis
schijnt me schril
in mijn gezicht
Ook de kou
klapt als
een muur
tegen me aan
De stilte
schreeuwt hard
en doet zeer
aan m'n oren
Ik ga zitten
met een brok
in m'n keel
Het is me al
te lang teveel
Ik draai m'n routine
als de automatische piloot
Ik leef niet meer
ik ben half dood
Reacties op dit gedicht
| M-Rose: | Zondag, december 17, 2023 12:43 |
| van richting veranderen met je piloot een goed gesprek helpt je hierbij |
|
| september: | Zondag, december 17, 2023 00:34 |
| Moeilijk gevoel Mamke. Triest. Maar heel mooi geschreven..liefs voor jou. | |
| Clarice: | Zaterdag, december 16, 2023 22:27 |
| Aan de zijlijn staan, treffend geschreven gts Clarice | |
Over dit gedicht
| Auteur: Mamke | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 december 2023 | ||
| Thema's: | ||