Een ouwe man, heeft verdriet om zijn vrouw
Ze is dood en dat is waarom hij rouwt
hij zoekt de weg verder naar zijn geluk
want hij denkt mijn leven is toch al stuk
hij zoekt hulp bij zijn kinderen
maar die lopen zijn geluk te verhinderen
ze behandelen hem als een klein kind
terwijl hij zijn geluk misschien nooit vind
Hij zoekt steun maar krijgt er geen
hij voelt zich zo alleen
als een kluizenaar sluit hij zich op
maar voelt zich helemaal niet top
hij mist een vriendelijk iemand om zich heen
niemand wil hem helpen hij vind dat gemeen
zijn kinderen sluiten hem op in een bejaardetehuis
hij zit dan alleen nog maar voor de buis
niemand komt hem opzoeken en het personeel stopt hem in een hoekje weg
En hij vraagt nooit iets zelfs niet om uitleg
hij krijgt elke dag aardappel puree, de man denkt weg ermee
langzaam word hij ouder en ouder en steeds meer alleen
hij ligt op sterven niemand denkt aan hem geen steunde hand om zich heen
Zijn laatste adem valt samen met een traan
hij denkt hoe komt het dat het zo is gegaan?
Hij gaf zijn kinderen alles wat hij maar kon,zo erg dat die kinderen het hebzucht overwon.
de man sterft eenzaam en alleen
en waarom hebben honderde oude mannen in nederland geen familie die hen steunen om zich heen?