Even rusten in de hand van de aarde.
Blijven ademhalen elke dag.
Zelfs of juist vooral die dagen wanneer ik dat niet wil.
Dat is mijn taak, terwijl Zon schijnt
en Zee meeneemt en terugbrengt.
Ik leef en laat los, beetje bij beetje.
Misschien gaat dat vanzelf, ongemerkt.
Misschien
Gaat het
Nooit helemaal over.
En dat is moeilijk.
En dat is mooi.
Een leven met niets in het bijzonder: gewoon, zijn.
De ketting afleggen. De steen laten voor wat hij is.
Voluit leven.
Voor altijd
Of tot zover dat gaat.
Ineke Dijkhuis: | Zaterdag, januari 06, 2024 03:14 |
Prachtig! | |
Clarice: | Vrijdag, januari 05, 2024 21:39 |
Een keuze gemaakt Gts Clarice |
|
Clarice: | Vrijdag, januari 05, 2024 16:00 |
Een gedicht dat raakt gts Clarice | |
Aquarel: | Vrijdag, januari 05, 2024 13:10 |
Zo mooi geschreven, voelbaar, vooral het ademhalen, op die dagen dat ik dat niet wil... En het loslaten, wat misschien nooit over gaat, en dat is moeilijk en mooi tegelijk... Het voluit leven Voor altijd Of tot zover dat gaat... Prachtig gedicht... Liefs, Aquarel |
|
wytske: | Vrijdag, januari 05, 2024 12:03 |
kon dat maar een prachtig mooi diep gedicht | |
teun hoek: | Vrijdag, januari 05, 2024 11:32 |
een hele opdracht. th | |
M-Rose: | Vrijdag, januari 05, 2024 10:41 |
nieuw JAAR ist | |
M-Rose: | Vrijdag, januari 05, 2024 10:39 |
Wel wel meenemen en teruggeven als de zee zwerven aan de hand van aardse dingen en genieten vd zon en voor de rest alles gewoon zichzelf laten zijn zoals het is komt en verdergaat een mooi nieuw gewenst Troubadour XXM |
|
september: | Vrijdag, januari 05, 2024 09:40 |
Een bijzonder mooi delen.. gevoelig en echt in gewoon zijn..in een vertraging of juist voluit.. mooi zet het, sluit stilmakend mooi aan in krachtige voelbare zinnen tot ( er bij) stil te staan.. wezenlijk voelbaar bestaan.. Liefs | |
Auteur: marchiano di noche | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 05 januari 2024 | ||
Thema's: |