Mijn prijs
Ëën van je hobbie's was vissen
niet stil zitten aan de waterkant
nee, nee, snoeken
kon je niet missen.
Helaas dat kon dus niet meer.
Vasthoudend aan de leuning
met hengel stond je op de brug.
Je zo te zien staan deed zeer.
Ik keek naar je gebogen rug.
Soms had je beet, zoals dat heet
en ging het visje weer terug.
Met snoeken liep je met de hengel
langs de waterkant heen en weer.
Met een enorme spanning in je lijf
hoe groot is hij deze keer?
Ik bekijk die foto's met je trotse lach
met het bewijs.
Dat is nu mijn prijs.
Reacties op dit gedicht
| M-Rose: | Zaterdag, januari 06, 2024 09:34 |
| vasthoudend bewijsmateriaal behoudt zijn waarde |
|
| Ineke Dijkhuis: | Zaterdag, januari 06, 2024 03:23 |
| Bitterzoete herinneringen. | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, januari 05, 2024 15:34 |
| Koester die mooie herinneringen Wytske, ze zijn zo kostbaar. Mooi zijn hobby beschreven. Lieve groet stuur ik je. Anneke |
|
| Aquarel: | Vrijdag, januari 05, 2024 14:21 |
| Ik kan het zo voor me zien, in dit gedicht... Mooie herinneringen voor jou, Wytske. Ook het gemis is voelbaar. Sterkte, liefs, Aquarel |
|
