Er zijn momenten dat je niet meer kan
Dat je je ogen eruit huilt van verdriet
Dat je alles en iedereen om je heen kapot wil maken
Dat je de mooie dingen van het leven gewoon niet meer ziet
Dat je geen zin hebt om te praten
Je rust vind in slechte zaken
Dat je onbewust alles geeft dat je hebt
Om niet verder onderuit te raken
Die momenten dat je je waardeloos voelt
Dat je zou begrijpen dat men niet om je geeft
De leegte voelt huishouden in je hart
Niets meer kan bedenken waarom je nog leeft
En weet je,
Dit allemaal mag er zijn
De woede, pijn en het verdriet
Want zonder deze kant van het leven
Is het meest mooie van ons bestaan er simpel weg niet
Liefde in al haar vormen
Kracht wanneer opgeven het enige is dat je nog kan doen
Geborgenheid van je geliefden
Het tijdelijk verdwijnen in die intense zoen
Het wegdromen door de dag heen
Naar een wereld alleen van jou
Gevuld met alles waar je naar verlangt
Waar geen plaats is voor die snijdende kou
Waar je gewoon even mag zijn
Niemand iets van je moet
En je wakker schrikt door de bewustwording
Dat je om in het warme licht te kunnen blijven lopen
Je soms ook door de ijzige donkerte heen moet
