In je zetel bij het raam
Vele jaren later, zag ik jou daar binnen zitten
glimlachend in je zetel bij het raam
Je keek naar buiten, maar wat je daar zag
dat kon je niemand meer vertellen
Twee broers die spelen in de tuin, misschien
op een warme zomerdag
want in Turnhout, daar schijnt altijd de zon
Of een haardvuur op een kille winternacht
dat nog nasmeult in de ogen van je kleinkinderen
Daar zo gezeten, in je zetel bij het raam
terwijl de mist in je hoofd steeds dikker wordt
En buiten de bladeren van de bomen vallen
En binnen de mensen bang geworden zijn
Van zichzelf, van elkaar
en van onzichtbare virussen
Die nog het liefst op familiefeesten circuleren
Kijk jij al glimlachend naar de zetel naast je
En wat je daar ziet, dat kan je niemand meer vertellen
Misschien zie je daar onze vader zitten,
die alvast de aardappelen schilt
Want straks komt iedereen terug naar binnen
om samen rond het haardvuur te zitten
wanneer het buiten donker wordt.
glimlachend in je zetel bij het raam
Je keek naar buiten, maar wat je daar zag
dat kon je niemand meer vertellen
Twee broers die spelen in de tuin, misschien
op een warme zomerdag
want in Turnhout, daar schijnt altijd de zon
Of een haardvuur op een kille winternacht
dat nog nasmeult in de ogen van je kleinkinderen
Daar zo gezeten, in je zetel bij het raam
terwijl de mist in je hoofd steeds dikker wordt
En buiten de bladeren van de bomen vallen
En binnen de mensen bang geworden zijn
Van zichzelf, van elkaar
en van onzichtbare virussen
Die nog het liefst op familiefeesten circuleren
Kijk jij al glimlachend naar de zetel naast je
En wat je daar ziet, dat kan je niemand meer vertellen
Misschien zie je daar onze vader zitten,
die alvast de aardappelen schilt
Want straks komt iedereen terug naar binnen
om samen rond het haardvuur te zitten
wanneer het buiten donker wordt.
Reacties op dit gedicht
| september: | Donderdag, juni 27, 2024 21:29 |
| Wat mooi... dierbaar... | |
| M-Rose: | Vrijdag, februari 09, 2024 11:41 |
| in Turnhout daar schijnt altijd de zon of een haardvuur op een kille winternacht ja das super |
|
| Ineke Dijkhuis: | Vrijdag, februari 09, 2024 03:28 |
| Ontroerend! | |
| Dirk Hermans: | Donderdag, februari 08, 2024 14:41 |
| Zeer goed verwoord | |
| wytske: | Donderdag, februari 08, 2024 14:21 |
| tijdens lezen dacht ik aan mijn moeder, zat ook alleen en altijd breiend op haar stoel bij het raam, ontroerend gedicht | |
