sprookje
Er was eens een boertje
die uit wandelen ging
Hij liep heerlijk te wandelen
in het grote bos
wat achter zijn boerderij lag
toen hij plotseling wat hoorde
en nieuwsgierig als hij was
ging hij kijken waar het geluid
van wegkwam en wat zag hij?
Ja hoor een meisje zat vast
in het struikgewas
Hij verloste het kind en kuste
haar wangen en werd plotseling
door haar liefde bevangen
Lief was zij, de kleine guit
Ze trouwden natuurlijk
en toen was het uit.
Geschreven in 2009
Reacties op dit gedicht
| M-Rose: | Vrijdag, februari 09, 2024 10:16 |
| magie speelt vaak een hoofdrol in woorden | |
| Ineke Dijkhuis: | Vrijdag, februari 09, 2024 03:32 |
| Leuk geschreven. Heel graag gelezen! | |
Over dit gedicht
| Auteur: wytske |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 februari 2024 | ||
| Thema's: | ||