Spinnegeduld
Spinnegeduld
’t Vriest dat het kraakt
wind die lawaai maakt
en het spinnetje bleef waar ze was
dat konden we zien van achter het glas
al dagen zat ze daar gewoon
zomaar voor ons tentoon
was niet groot
ze leek wel dood
tot de zon scheen
en er een vliegje verscheen
er kwam een nieuw begin
een klein vliegje vloog het webje in
de draden kleefden
de draden beefden
geduld werd beloond
dat heeft het spinnetje ons getoond
’t Vriest dat het kraakt
wind die lawaai maakt
en het spinnetje bleef waar ze was
dat konden we zien van achter het glas
al dagen zat ze daar gewoon
zomaar voor ons tentoon
was niet groot
ze leek wel dood
tot de zon scheen
en er een vliegje verscheen
er kwam een nieuw begin
een klein vliegje vloog het webje in
de draden kleefden
de draden beefden
geduld werd beloond
dat heeft het spinnetje ons getoond
Reacties op dit gedicht
| Ineke Dijkhuis: | Zondag, februari 11, 2024 03:45 |
| Goed verwoord! | |
| EXPLICIT: | Zaterdag, februari 10, 2024 21:51 |
| Ik koester de vers gespannen webjes in huis ;-) | |
| Dreaming Star : | Zaterdag, februari 10, 2024 18:28 |
| Lief gedichtje | |
| teun hoek: | Zaterdag, februari 10, 2024 11:41 |
| geduldig mooi. th | |
| Dirk Hermans: | Zaterdag, februari 10, 2024 10:36 |
| Heel indrukwekkend mooi verwoord | |
Over dit gedicht
| Auteur: Compostje |  
|
|
| Gecontroleerd door: Compostje | ||
| Gepubliceerd op: 10 februari 2024 | ||
| Thema's: | ||