Visioenen
De wind blaast zachtjes mijn haar uit mijn ogen
zodat ik je kan zien lopen op de toppen van je tenen
over het water van de diepste oceaan
terwijl je giert van het lachen, uit pure pret
En dan vervaagt dat beeld
ik zit op het strand en kijk naar kabbelende golfjes
een voor een slaan ze te pletter op het mulle zand
ik begraaf er mijn tenen in, en huil om jouw verlies
zodat ik je kan zien lopen op de toppen van je tenen
over het water van de diepste oceaan
terwijl je giert van het lachen, uit pure pret
En dan vervaagt dat beeld
ik zit op het strand en kijk naar kabbelende golfjes
een voor een slaan ze te pletter op het mulle zand
ik begraaf er mijn tenen in, en huil om jouw verlies
Reacties op dit gedicht
| Albrecht Paul: | Vrijdag, juni 07, 2002 10:14 |
| Heel ontroerend, dit tafereeltje. | |
| The Wizard Of Lightning: | Donderdag, juni 06, 2002 02:29 |
| heel mooi | |
| waterval: | Donderdag, juni 06, 2002 02:00 |
| heel droevig.....en herkenbaar....... | |
| wijnand.=: | Donderdag, juni 06, 2002 01:20 |
| mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: Littlecat | 
|
|
| Gecontroleerd door: Robski | ||
| Gepubliceerd op: 06 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||