Sonate voor de vrouw
mijn lief ik bemin je als zuur, zout en zoet
verlang naar de smaak waar je over twist
ons verlangen is toch niet nep of een list
het is fijn dat ons gebrek wordt vergoed
ik leef in jouw hand en jij in mijn gezicht
verken de wegen naar tastbaar genot
geen van onze strelingen tart het lot
tot nu toe hebben we elkaar onderricht
ze openbaren zich de kloven in je hand
het zware werk dat in je winterjas slaapt
toch blijf jij het mooiste gedicht voor mij
in je houding was je soepel en galant
niet degene die zich aan mij vergaapt
gelukkig was er een plekje naast je vrij
Reacties op dit gedicht
| september: | Maandag, februari 19, 2024 13:04 |
| Ijzersterk breng je nuance in de jouw volledig eigen stijl. Heel fraai. Warme groet |
|
| Ineke Dijkhuis: | Zondag, februari 18, 2024 05:07 |
| Heel mooi! | |
| Dirk Hermans: | Zaterdag, februari 17, 2024 22:06 |
| Prachtig | |
| Compostje: | Zaterdag, februari 17, 2024 13:19 |
| Top! | |
| teun hoek: | Zaterdag, februari 17, 2024 12:06 |
| nog verliefd, mooi. th | |
| Aquarel: | Zaterdag, februari 17, 2024 11:33 |
| Mooi... Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: stampertje het rukkonijn |  
|
|
| Gecontroleerd door: stampertje het rukkonijn | ||
| Gepubliceerd op: 17 februari 2024 | ||
| Thema's: | ||