bij titanium daglicht
dan lijkt ‘s ochtends de marmeren hemel op een heengezonden doorzon
is er overal gelijkenis met toekomstige oertijd, stilgevallen in een slot van zilvervlies
bomen zijn kaal maar weten zich spoedig omarmd
het landschap luistert nauw, stemmig onder begeleiding van vogels
de kenner weet welke, de argeloze toehoorder verzet zich nergens tegen
daartoe leent zich deze deken niet die elke scherpte vreedzaam dempt
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 februari 2024 | ||
| Thema's: | ||