Mijn Reden Voor Bestaan.
Mijn Reden Voor Bestaan.
Lopende gangen, drukke wegen, verstoorde straten,
Zo zij de wereld van de mens,
Harteloos, Hoopvol, Gemaakt en Perfect,
Zo zij de illusie van de mens,
Waar de mens loopt, volgt destructie,
Tot creatie en waanzin,
Waar de mens rent, volgt euforie,
Technologie, voor een versimpelde manier om te leven,
De mens versnippert en verloochend,
De mens houdt van en stalkt en een hopeloze romanticus,
Verbrand huizen en schreeuwt om geliefd te worden,
Terwijl het voornamelijk om een voortplantingsbrein gaat,
De mens is niet perfect, verre van zelfs.
Hier wordt een maar verwacht, maar die komt er niet,
Wellicht willen wij niet inzien, hoe verknipt, gebroken, de maatschappij ons heeft gemaakt,
Maar wellicht ben ik cynisch, verbitterd, sta ik droog, of heb ik nooit anders ingezien,
Probeerde ik anders, en faalde ik, wilde ik anders, maar haatte ik het,
Leven de illusie van drugs, koffie, medicijn, seks en muziek,
Wat maakt ons uniek, wat maakt ons geen monsters,
Zelfs de auristocraten onder empathie,
Lijden van jaloezie, haat en cynisme,
Zeg niet dat ik beter ben, want dat ben ik verre van,
Ik vraag me alleen continu af de reden van mijn bestaan,
In een wereld die niet wilt dat ik adem, leef,
Een wereld die mij liever ziet vergaan.
Dan zal mijn reden de perfecte wraakleving zijn,
Bestaan uit wraak, oh glorie, zie mij lopen, springen.
Staan.
Lopende gangen, drukke wegen, verstoorde straten,
Zo zij de wereld van de mens,
Harteloos, Hoopvol, Gemaakt en Perfect,
Zo zij de illusie van de mens,
Waar de mens loopt, volgt destructie,
Tot creatie en waanzin,
Waar de mens rent, volgt euforie,
Technologie, voor een versimpelde manier om te leven,
De mens versnippert en verloochend,
De mens houdt van en stalkt en een hopeloze romanticus,
Verbrand huizen en schreeuwt om geliefd te worden,
Terwijl het voornamelijk om een voortplantingsbrein gaat,
De mens is niet perfect, verre van zelfs.
Hier wordt een maar verwacht, maar die komt er niet,
Wellicht willen wij niet inzien, hoe verknipt, gebroken, de maatschappij ons heeft gemaakt,
Maar wellicht ben ik cynisch, verbitterd, sta ik droog, of heb ik nooit anders ingezien,
Probeerde ik anders, en faalde ik, wilde ik anders, maar haatte ik het,
Leven de illusie van drugs, koffie, medicijn, seks en muziek,
Wat maakt ons uniek, wat maakt ons geen monsters,
Zelfs de auristocraten onder empathie,
Lijden van jaloezie, haat en cynisme,
Zeg niet dat ik beter ben, want dat ben ik verre van,
Ik vraag me alleen continu af de reden van mijn bestaan,
In een wereld die niet wilt dat ik adem, leef,
Een wereld die mij liever ziet vergaan.
Dan zal mijn reden de perfecte wraakleving zijn,
Bestaan uit wraak, oh glorie, zie mij lopen, springen.
Staan.
Reacties op dit gedicht
| september: | Dinsdag, februari 27, 2024 22:52 |
| Elke reden is een valide reden. Ik vind het een realistisch mooi gedicht. Knap Wouter. | |
| Aquarel: | Dinsdag, februari 27, 2024 22:15 |
| Dus leef, wees jezelf al is het niet perfect, de beste wraak is dat jij blijft be-staan... een goed gedicht, dat raakt. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Wouter Stam | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 februari 2024 | ||
| Thema's: | ||