Later lachen ze me weer uit, 

En kijk ik op mijn spitse snuit. 

Als alles weer goedkoper is, 

Is dit flatje heel erg mis. 

Klein en deugdelijk, 

appel en een ei.

Nu kijken ze allemaal op naar mij. 

Dat hoort niet hoor! 

Zo in de zorg, zonder werk. 

Ik moet afzien, ik ben niet sterk. 

Maar mensen zijn heden ten dage, 

Zo arm dat het ze komt plagen. 

Arm als een ouwe rat- 

Maar later wil het hopelijk weer wat. 

Ik kan het niet met zekerheid garanderen, 

Dat is iets voor de hoge heren. 

En de oorlog generaals ver weg, 

Nu heeft het volk in Nederland pech. 

Arm als de ratten! Dat gaat niet zo. 

Het leven is voor hun geen cadeau. 

Maar later leven ze vast weer op. 

En ben ik weer een zieke armoede mop.