Filosofie Achter Een Scherm.
Filosofie Achter Een Scherm
Het flikkert...het scherm
De maan...ontsnapt de kern
Mijn raam, verblind door doek,
Als ik open doee, zie ik de lichten
Die eenzame appartementen van de flat verlichten,
Ze roepen bij mij op de wereld, de eenzame gezichten
Die ik dagelijks tegenkom, met expressie of zonder
Zou iemand zich zoals mij voelen? Niet meer verwondert?
Donkere dagen zijn er tegemoet geslagen, een winter nadrukkelijk,
Kan ik nog wachten op de zon, smaakt die stralen dan verukkelijk?
Elke keer weer, raak ik gefrustreerd over de ommekeer draai van de wereld, elke keer weer.
Het is vermoeiend om de stappen te zetten, waarop ik hoe en wat moet letten, mij anders gedraag,
Keer op keer mij rustig houden, leer op leer waarom het echt wel beter zal worden, wanneer dan vandaag?
Morgen zegt iemand, morgen is een nieuwe dag, dan begint het signifikant te veranderen, morgen...
Morgen zou het mij niet verbazen als wij nog steeds als dwazen ons pad vervolgen op de zelfde manier.
Maar...stiekem hou ik deur nog open tot op een kier, hopend...dat de wereld een andere deur opent...die zichzelf niet meer verloochend.
Open zij u geslagen oh wereld van pracht en praal,
Ik ontarm u in mijn fragiele lichaam, maar niet overgehaald,
Geef ik een knuffel voor intenties en bedoelingen,
Hoop ik niet op het mes dat in mijn rug zal beginnen te bloeden...
Heb hoop, op een mooiere morgen.
Het flikkert...het scherm
De maan...ontsnapt de kern
Mijn raam, verblind door doek,
Als ik open doee, zie ik de lichten
Die eenzame appartementen van de flat verlichten,
Ze roepen bij mij op de wereld, de eenzame gezichten
Die ik dagelijks tegenkom, met expressie of zonder
Zou iemand zich zoals mij voelen? Niet meer verwondert?
Donkere dagen zijn er tegemoet geslagen, een winter nadrukkelijk,
Kan ik nog wachten op de zon, smaakt die stralen dan verukkelijk?
Elke keer weer, raak ik gefrustreerd over de ommekeer draai van de wereld, elke keer weer.
Het is vermoeiend om de stappen te zetten, waarop ik hoe en wat moet letten, mij anders gedraag,
Keer op keer mij rustig houden, leer op leer waarom het echt wel beter zal worden, wanneer dan vandaag?
Morgen zegt iemand, morgen is een nieuwe dag, dan begint het signifikant te veranderen, morgen...
Morgen zou het mij niet verbazen als wij nog steeds als dwazen ons pad vervolgen op de zelfde manier.
Maar...stiekem hou ik deur nog open tot op een kier, hopend...dat de wereld een andere deur opent...die zichzelf niet meer verloochend.
Open zij u geslagen oh wereld van pracht en praal,
Ik ontarm u in mijn fragiele lichaam, maar niet overgehaald,
Geef ik een knuffel voor intenties en bedoelingen,
Hoop ik niet op het mes dat in mijn rug zal beginnen te bloeden...
Heb hoop, op een mooiere morgen.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Wouter Stam | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 maart 2024 | ||
| Thema's: | ||