Stilstand
Stilstand
Ze keek,
zag bleek,
stil en gelaten
verlaten
komt hij nog terug,
of is het achter de rug,
starend in de verte
de anders zo alerte
haar tijd stond stil,
wetende wat ze wil,
maar hij kwam niet terug
het is allemaal achter de rug
tot dat klopje op haar schouder
ze waren jaren ouder
daar stond hij weer
gekomen tot inkeer
zo blij dat ze had gewacht
wat hij niet had verwacht
maar haar liefde was zo groot
dat ze zou wachten tot haar dood
Ze keek,
zag bleek,
stil en gelaten
verlaten
komt hij nog terug,
of is het achter de rug,
starend in de verte
de anders zo alerte
haar tijd stond stil,
wetende wat ze wil,
maar hij kwam niet terug
het is allemaal achter de rug
tot dat klopje op haar schouder
ze waren jaren ouder
daar stond hij weer
gekomen tot inkeer
zo blij dat ze had gewacht
wat hij niet had verwacht
maar haar liefde was zo groot
dat ze zou wachten tot haar dood
Reacties op dit gedicht
| Frank_V: | Dinsdag, maart 12, 2024 07:13 |
| Heel mooi! Weinig mensen die nog zo trouw zijn. |
|
| Ineke Dijkhuis: | Dinsdag, maart 12, 2024 02:59 |
| Ontroerend mooi! | |
| wytske: | Maandag, maart 11, 2024 15:04 |
| zo zie je maar weer echte liefde roest niet | |
| Clarice: | Maandag, maart 11, 2024 14:38 |
| Wachtend tot hij terugkwam van zijn reis? Niet dus gts Clarice | |
| teun hoek: | Maandag, maart 11, 2024 10:27 |
| beloonde trouw. th | |
