dichter op de huid
hoe rakelings kunnen we gaan
zolang sprake is van deze verte
dit is een baan om het lichaam
op ramkoers met aarde en ziel
noorderlicht is een wervelwind
van bijna zichtbare tastzin
en als de storm niet gaat liggen
sluit dan je ogen en voel het denkbare
langs de ruggengraat van adem
elektrisch geladen, meercellig gestemd
trillend van tomeloze woorden
toelaatbaar, bij benadering
Reacties op dit gedicht
| Ineke Dijkhuis: | Woensdag, maart 27, 2024 04:56 |
| Mooi! | |
| wytske: | Dinsdag, maart 26, 2024 19:42 |
| mooi, woordeloos ben ik | |
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 maart 2024 | ||
| Thema's: | ||