stromende tranen
Soms huil ik.
Dan weet ik het even niet meer.
Ik kruip weg en zonder mij af.
Daar waar niemand mij ziet.
Tranen stromen over mijn wangen.
Geborgen in mijn thuishaven.
Daar waar ik blijf geloven in de kracht van liefde.
De klanken van mijn ziel.
Haal ik mijn kracht.
Draag mijn licht naar buiten.
moongirl1982
Dan weet ik het even niet meer.
Ik kruip weg en zonder mij af.
Daar waar niemand mij ziet.
Tranen stromen over mijn wangen.
Geborgen in mijn thuishaven.
Daar waar ik blijf geloven in de kracht van liefde.
De klanken van mijn ziel.
Haal ik mijn kracht.
Draag mijn licht naar buiten.
moongirl1982
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zaterdag, maart 30, 2024 22:28 |
| bid in je binnenkamer, leerde de pelgrim naar pasen, of in het alom verlaten land, daar ligt de liefdesband. hans |
|
| Clarice: | Vrijdag, maart 29, 2024 10:58 |
| Geloof stoppen waar het feitelijke de liefde tegenspreekt. Dan is het op. Gts Clarice | |
| Frank_V: | Donderdag, maart 28, 2024 18:20 |
| Mooi gevoelig gedicht. En sterk dat je vanuit pijnlijke emoties toch een licht kan laten stralen! Als je maar eerlijk naar jezelf blijft. |
|
| teun hoek: | Donderdag, maart 28, 2024 16:19 |
| niet in je verdriet verschralen. openlijk tonen. th |
|
| Aquarel: | Donderdag, maart 28, 2024 15:53 |
| Laat de tranen soms maar stromen, dat geeft je hopelijk juist de ruimte om je bewust te worden van licht in jezelf. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: moongirl1982 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 maart 2024 | ||
| Thema's: | ||