Ik wil er niet over praten, 

maar het zit me hoog 

Het zit me diep en vast 

En ik weet dat ik ze bedroog 

Geheimen horen bij die periode 

Bloeden voor het anders zijn 

Mensen mogen niet zien wie ik ben 

Ook al doet het van binnen pijn

Het was geen verraad, niemand is vermoord 

Maar ik lig er soms van wakker 

En sta bekend als zwaar gestoord 

Hoe speel ik open kaart? 

Wie zit daar op te wachten? 

Is het me het leed wel waard 

Of al die slapeloze nachten? 

Wie is bezeerd als ik niet eerlijk ben? 

Laten we het verleden begraven!

Het draait niet meer om hen. 

Dus niet te hoog om draven. 

Maar ergens knaagt er een gevoel 

Waar niemand iets van weet. 

Wie geeft er ook daadwerkelijk om? 

Ik! De gek die niet vergeet.

Het zit me hoog, en niet verwerkt 

Ik moet in therapie 

Niemand heeft ooit echt iets gemerkt 

Om mensen die ik nooit meer zie.