Alweer meer dan een jaar geleden trok ik bij mijn huisarts aan de bel . . . 

Dat het niet goed met mij ging had hij door, mijn welgemeende dankjewel.

Het gevoel dat ik op tijd, nou ja wat is op tijd met overbelasting, was ben ik nu van overtuigd

Wat het leven gaat weer goed gaat , dat het leven mij en mijn gezin weer toejuicht.

Ik heb geleerd om te gaan met de situatie waarin ik me bevond

Gelukkig gaat de zwarte periode meer en meer naar de achtergrond.

En ik persoonlijke gebeurtenissen een plekje geven kan en weer door kan gaan

In combinatie van herinneringen met een lach en traan

Besef ik dat ik elke dag mijn best doe en mezelf prijs wanneer het geweldig gaat

Omdat er liefde is en dat zeker bestaat

Het loslaten en geven van een plek van mijn beste vriend, was een grote belangrijke stap in mijn leven

Ik heb hem een plaats in mijn hart gegeven.

Want daarna ging ik nog verder omhoog en angst waarvoor ik vreesde kwam uit

Wat is je grootste angst vroeg mijn therapeut

Ik gaf te kennen mijn moeder te moeten verliezen

Helaas dat gebeurde ook. maar veels te snel, we konden het niet uitkiezen

In Juli vorig jaar gaf mijn schoonzusje aan dat het slechter ging en op haar verjaardag ben ik bij haar geweest

Mama, dat je zo snel ging had ik nooit verwacht, maar het missen van jou doe ik het allermeest.

Op 27 december sloot jij je ogen voor altijd en het afscheid nemen van jou kwam eraan

We zullen nu met jouw in ons hart verder moeten gaan.

Ik hoop dat het mij lukt om je een plek te geven.

Misschien wel nadat ik dit gedicht heb geschreven.

Langzamerhand ben ik weer aan het klimmen op de ladder, weer omhoog

Totdat ik niet verder kan, tot aan de mooie regenboog

Buiten regent dat het giet en ik zit hier met stil verdriet

Mama, ik hoop dat jij je rust nu vinden gaat

En ik je een plekje kan geven in mijn hart, zodat je het nooit meer verlaat.