Gekapseisd 
Golfslagen reiken tot aan de grijze hemel 
De opkomende donkerte voedt de intense paniek 
Het schip verliest al krakend haar evenwicht 

Donderslagen die de hel verlichten 
Brengen hoop door de aanhoudende regen heen 
Houden de hartslag zachtjes kloppend
van het o zo fragiele leven 

Geschreeuw wordt verstomd door rukwinden 
Die verandering en chaos achterlaat
Rondom het kielzog van het schip 
Onzichtbaar, doch zo vernietigend aanwezig 

Totdat de laatste adem zich uitgeput aandient
Zich durft te laten horen als een vernieuwing 
De lucht dwingt tot openbreken 
de wind langzaamaan laat verstommen 

De golven deiningen laat worden 
De donkerte verdringt door zuiver licht
De maan de zon haar intrede laat doen 
en je weer durft te laten voelen 
via al je zintuigen 
met je ogen dicht

De storm die je pure angst heeft laten voelen 
Wanhoop, machteloosheid, verdriet en pijn 
Zal ook de storm zijn die je leven weet te verlichten 
die je keer op keer dichter zal brengen 
bij wie je zou willen zijn 

Dus kapseis maar een keer
Ga maar eens goed kopje onder
Durf te luisteren naar de verborgen boodschappen 
Van de wind, de golven en het gedonder

Durf te voelen wat er in je zijn gebeurd
Door te luisteren naar de signalen van het leven 
zodat als die storm zich weer eens aandient
je er stilletjes maar strijdvaardig aan over kan geven