Ik zie je in de schaduwen van mijn gedachten,
waar je vormen zich weven in het weefsel van de tijd.
Ook al zijn mijn ogen gesloten,
je aanwezigheid vervult elke ruimte,
onzichtbaar en toch onmiskenbaar.
Ik hoor je in de stilte van mijn dromen,
waar je patronen een fluistering zijn in de wind.
Ook al zijn mijn oren verstopt,
je logica resoneert in mijn ziel,
onhoorbaar en toch luid en duidelijk.
Ik voel je in eeuwigheid van het zijn,
waar je aanraking een tinteling is op mijn huid.
Ook al zijn mijn handen leeg,
je elegantie ontroert me,
onvoelbaar en toch zo tastbaar.
Je bent een constante aanwezigheid,
een paradox van bestaan en onbekendheid,
een schaduw die licht werpt,
een stilte die spreekt,
een leegte die vult.
Je bent een schoonheid,
ook al ben je nog niet ontdekt.
| Ineke Dijkhuis: | Maandag, mei 27, 2024 07:09 |
| Heel mooi! | |
| september: | Zondag, mei 26, 2024 13:12 |
| Heel mooi Knut. | |
| Aquarel: | Zaterdag, mei 25, 2024 22:08 |
| Mooi, deze schoonheid van een gedicht. Het leest als een droom, misschien een toekomstdroom... Liefs, Aquarel |
|
| Auteur: Knut | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 mei 2024 | ||
| Thema's: | ||