Duinkasteel
De liefde van de wind is zacht, maar krachtig, als ik zetel in haar duinkasteel
Gras veegt langs mijn enkels als ik toekijk, hoe de golven ons verhaal verdraaien
Onze voetstappen lopen vandaag nog de heuvel op
Morgen worden ze uitgewist
De jouwe door water, de mijne door zand
Tot alleen de Heer de weg kent van de stappen op het strand
Ooit maakte vergankelijkheid me klein als de overspoelende golven
Nu heeft mijn gebroken vorm me de vrede gegeven die ik nodig heb om een zandkorrel te worden
Wetend dat op een dag mijn duin een schuilplaats biedt aan een stille ziel
Gras veegt langs mijn enkels als ik toekijk, hoe de golven ons verhaal verdraaien
Onze voetstappen lopen vandaag nog de heuvel op
Morgen worden ze uitgewist
De jouwe door water, de mijne door zand
Tot alleen de Heer de weg kent van de stappen op het strand
Ooit maakte vergankelijkheid me klein als de overspoelende golven
Nu heeft mijn gebroken vorm me de vrede gegeven die ik nodig heb om een zandkorrel te worden
Wetend dat op een dag mijn duin een schuilplaats biedt aan een stille ziel
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: shadowstander | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 juni 2024 | ||
| Thema's: | ||