Flessen naast de glasbak
Flessen naast de glasbak
En daar staan we dan,
de glasbak is helemaal vol.
Hij wordt niet op tijd geleegd,
het is werkelijk te dol.
Onze vriendjes zitten in de bak,
die zitten daar wel best.
Maar wij staan in de kou,
we zijn weer eens geflest.
We worden maar gewoon
hier op de grond gezet.
Soms krijgen we een trap,
dat vindt men dikke pret.
We staan ook allemaal
een beetje door elkaar.
Wit en groen en bruin,
men denkt: Bekijk het maar.
Welke kleur we ook hebben
en of we groot zijn of klein,
het leven van een fles
is in deze tijd niet fijn.
Over dit gedicht
| Auteur: Ineke Dijkhuis |  
|
|
| Gecontroleerd door: Ineke Dijkhuis | ||
| Gepubliceerd op: 15 juni 2024 | ||
| Thema's: | ||