Avontuur
Mijn man zei altijd over mij
"je hebt een richtingsgevoel als een dronken postduif"
Ik ontkende dat natuurlijk en zei
" hoe kom je daar nu bij?"
Ik dacht even te tanken in Duitsland
Ik dacht te weten hoe of ik rijden moest
Nou na een uur rondjes te hebben gereden
in dat land!
Wist ik toch niet meer hoe ik er uit komen moest!
Mijn lief had dus weer eens gelijk
Ik vroeg om hulp van bovenaf
zag plotseling het licht
en reed er pal op af.
Ik herademde
toen ik de grens naderde.
Reacties op dit gedicht
| Compostje: | Donderdag, juni 20, 2024 10:07 |
| Grenzen kunnen bevrijdend zijn... | |
| M-Rose: | Donderdag, juni 20, 2024 09:33 |
| Een dronken postduif die plotseling het licht ziet formidabel su | |
| Ineke Dijkhuis: | Donderdag, juni 20, 2024 00:31 |
| Heel herkenbaar! | |
| Aquarel: | Woensdag, juni 19, 2024 17:00 |
| Ahhh, gelukkig, herkenbaar hoor, dat richtingsgevoel van een dronken postduif. Grappig. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wytske |  
|
|
| Gecontroleerd door: wytske | ||
| Gepubliceerd op: 19 juni 2024 | ||
| Thema's: | ||