Licht en dauw
1.
Woestijnen veranderen
In duisternis
Terwijl de laatste flarden
Van regenbogen
Langzaam verdwijnen
En verder afbreken
Door stil verdriet
De zee
Kent mijn herinneringen
Diep voelbaar blijvend
In open wonden
En heimwee
Vloeit als balsem
Door een nieuw lied
In golven van bloemen licht en dauw
​​​​​
2.
Het spiegelbeeld
Draagt ster
En ziel bevrijdend
Er is niemand
Die werkelijk onze tranen ziet
Enkel jij het hart dat weent met mij
Woestijnen veranderen
In duisternis
Terwijl de laatste flarden
Van regenbogen
Langzaam verdwijnen
En verder afbreken
Door stil verdriet
De zee
Kent mijn herinneringen
Diep voelbaar blijvend
In open wonden
En heimwee
Vloeit als balsem
Door een nieuw lied
In golven van bloemen licht en dauw
​​​​​
2.
Het spiegelbeeld
Draagt ster
En ziel bevrijdend
Er is niemand
Die werkelijk onze tranen ziet
Enkel jij het hart dat weent met mij
Reacties op dit gedicht
| Ineke Dijkhuis: | Zondag, juni 30, 2024 17:41 |
| Prachtig! | |
| Aquarel: | Zondag, juni 30, 2024 11:44 |
| Droefmooi, dit gedicht... Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: M-Rose | ||
| Gepubliceerd op: 30 juni 2024 | ||
| Thema's: | ||