Strijdloos
Regen, regen, regen
voor slakken een zegen
die kruipen en hebben het naar hun zin
maar de schildpad haalde hen in
traag kroop ze hen voorbij
zo langs opzij
de grootste slak dacht er het hare van
en deed iets wat de schildpad niet kan
ze kroop omhoog op het hek
tot op de hoogste stek
daar keek ze fier
met veel plezier
ze kroop langs de andere kant terug omlaag
Ze slijmde zich door de haag
en even erna
ze knabbelde aan de jonge sla
was me dat lekker en goe
de schildpad keek gelaten toe
de slak smikkelde en smakte
maar er kwam een kip op de vlakte
de schildpad deed teken met een wijzend gebaar
naar het naderende gevaar
maar de slak deed alsof ze het niet zag
terwijl een bedreiging klaar lag
de hen stapte de tuin binnen
en wist direct waar te beginnen
de slak ging eraan
ze liet nog een stukje voor de haan
zo vergaat het als je het leven ziet als een strijd
een wedstrijd
dan lijkt iedereen een rivaal
in je eigen levensverhaal
de schildpad was zich van geen race bewust
ging dor het leven, stil en heel gerust
ze kroop rustig verder door
en vervolgde haar eigen spoor