Avond kleuren en rozen
Waar oude talen bloeien
Op tempelmuren
En in kieren het licht doorschijnt
Over avond kleuren en rozen
Door het verankerde raster van de tijd
Laat geen heimwee binnen
Dwalen in mijn woorden
Moe gekneed door ontelbare scherven
en pijn alleen de schaduw
Dieper voelend maakt
Ik teken
Regenboog flarden
Langs opengescheurde hemel
Randen
Nog zoekend ben ik
Mijn weg
Ontvouwend in een stil gebed
Laat de eenzaamheid
In mij sterven
Ontwaak mijn dromen opnieuw
Naar vrede en in een stille wens
om langzaam thuis te komen
In vrijheid van deze nieuw ontwakende morgen
Na dit Requiem
Bloeit nieuwe hoop
Op tempelmuren
En in kieren het licht doorschijnt
Over avond kleuren en rozen
Door het verankerde raster van de tijd
Laat geen heimwee binnen
Dwalen in mijn woorden
Moe gekneed door ontelbare scherven
en pijn alleen de schaduw
Dieper voelend maakt
Ik teken
Regenboog flarden
Langs opengescheurde hemel
Randen
Nog zoekend ben ik
Mijn weg
Ontvouwend in een stil gebed
Laat de eenzaamheid
In mij sterven
Ontwaak mijn dromen opnieuw
Naar vrede en in een stille wens
om langzaam thuis te komen
In vrijheid van deze nieuw ontwakende morgen
Na dit Requiem
Bloeit nieuwe hoop
Reacties op dit gedicht
| Ineke Dijkhuis: | Donderdag, juli 18, 2024 01:15 |
| Heel mooi geschreven. | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, juli 16, 2024 19:47 |
| HOOP geeft nieuw leven M=Rose oude woorden bloeien weer. Liefs Anneke |
|
| Aquarel: | Dinsdag, juli 16, 2024 14:38 |
| Laat de morgen een nieuwe start brengen, met nieuwe hoop, waarbij de eenzaamheid sterft, opdat er oprecht contact mag zijn, ziel tot ziel, en jij langzaam thuis kunt komen. Alweer zo mooi geschreven... Liefs, Aquarel |
|
| Aquarel: | Dinsdag, juli 16, 2024 14:38 |
| Laat de morgen een nieuwe start brengen, met nieuwe hoop, waarbij de eenzaamheid sterft, opdat er oprecht contact mag zijn, ziel tot ziel, en jij langzaam thuis kunt komen. Alweer zo mooi geschreven... Liefs, Aquarel |
|
| Aquarel: | Dinsdag, juli 16, 2024 14:12 |
| Laat de morgen een nieuwe start brengen, met nieuwe hoop, waarbij de eenzaamheid sterft, opdat er oprecht contact mag zijn, ziel tot ziel, en jij langzaam thuis kunt komen. Alweer zo mooi geschreven... Liefs, Aquarel |
|
| teun hoek: | Dinsdag, juli 16, 2024 10:54 |
| er blijft altijd hoop | |
| Dirk Hermans: | Dinsdag, juli 16, 2024 10:05 |
| Heel kostbaar we gaan voor die nieuwe hoop | |
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: M-Rose | ||
| Gepubliceerd op: 16 juli 2024 | ||
| Thema's: | ||