Geen woorden kunnen vinden..
Ik vind het jammer dat het zo tussen ons gaat.
Geen luisterend oor of tijd dat je met mij praat.
Vanaf het eerste moment.
Wordt ik niet herkend.
Voel ik mij niet op me gemak.
Er in mij paniek uitbrak.
Ik niet weet hoe te reageren.
Of welke houding te proberen.
In mijn hart wil ik dit doorbreken.
Tijd om samen er over te spreken.
Maar dan kom ik je tegen.
Voel me verdoofd alsof ik niet kan bewegen.
Hoe kan ik dit doorbreken.
Als het me niet lukt met je te spreken.
Geen luisterend oor of tijd dat je met mij praat.
Vanaf het eerste moment.
Wordt ik niet herkend.
Voel ik mij niet op me gemak.
Er in mij paniek uitbrak.
Ik niet weet hoe te reageren.
Of welke houding te proberen.
In mijn hart wil ik dit doorbreken.
Tijd om samen er over te spreken.
Maar dan kom ik je tegen.
Voel me verdoofd alsof ik niet kan bewegen.
Hoe kan ik dit doorbreken.
Als het me niet lukt met je te spreken.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Maandag, mei 12, 2025 14:03 |
| vanaf een genomen net zo grote afstand dat je nochtans naartoe gekomen te vinden bent, want voor verlangers sterkt het willen werken groetje, hans |
|
| WritingMoon: | Maandag, juli 22, 2024 15:55 |
| Als de woorden wel op papier willen komen, zou dat je medium kunnen zijn...? Want zo te lezen gaat dat je prima af ;-) |
|
| Aquarel: | Zaterdag, juli 20, 2024 20:12 |
| Eens met September, maar je zou ook dit gedicht kunnen laten lezen. Je verwoordt het goed. Liefs, Aquarel |
|
| september: | Zaterdag, juli 20, 2024 17:10 |
| Lastig gevoel... de woorden blijven steken... misschien toch de moed verzamelen. Liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: moongirl1982 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 juli 2024 | ||
| Thema's: | ||