Er ligt geen treurnis in de zang van de vogels die zich baden in de lichtheid van hun bestaan
Noch is er onmin tussen de speelse tekeningen van het door de wind neergeslagen koren
De eerste zonnestralen priemen heel schuchter door de wolken en wijzen me de plek aan waar we gisteren nog lagen
Een smalle inham verscholen tussen het koren,véél minder groot dan de hartstocht die we deelden
Het lijkt alweer zo ver weg en al ruik ik niet langer de geur van je heerlijke lichaam
Vergeten doe ik je nooit meer !