VOOR JOU!


Jouw zwijgen is doorbroken.
De storm raast nog door je heen.
Je hart heeft eindelijk gesproken.
Muren vallen, steen voor steen.

Je jeugd was lente, maar zo stil.
Verward door kleur,
dorst je de geuren niet te ruiken.
Genieten was voorzichtig en heel pril.

Je wilde liefde delen,
ontsnappen uit het doolhof van je geest.
Gevoelens en gedachten laten helen.
Trouwde, maar je eenzaamheid die bleef.

Langzaam werden woorden overbodig,
je mening vaak niet eens gevraagd.
Met muren had je warmte niet meer nodig.
Je status werd tot "partner van" verlaagd.

Je was een schaduw van jezelf.
De spiegel kaatste slechts onzekerheid.
Je ziel en geest kwamen tot stilstand,
gedachten reisden in vergetelheid.

Je luistert voor het eerst,
weer naar het ruisen van je bloed.
Je gouden kooi is open.
Verzamel alle moed!

Kom, verken de nieuwe ruimte.
Rennen, vliegen, vurig minnen,
steeds maar weer opnieuw beginnen
lachen doet je goed.
Je gaat nu eindelijk,
je nieuwe vrijheid tegemoet.


WIL MELKER
29/11/2000