In gedachten
IN GEDACHTEN
Bij het wandelen met de hond,
zag ik een bekend figuur
voor mij uitlopend.
Herinneringen kwamen terug.
Hoe je mij open zou kraken
als een oester en me verslinden.
Ik versnelde mijn pas.
Bij het passeren bleek jij
het niet te zijn.
De hond liet zich aaien
en jij knikte naar me,
stak de weg over en verdween.
Bij het wandelen met de hond,
zag ik een bekend figuur
voor mij uitlopend.
Herinneringen kwamen terug.
Hoe je mij open zou kraken
als een oester en me verslinden.
Ik versnelde mijn pas.
Bij het passeren bleek jij
het niet te zijn.
De hond liet zich aaien
en jij knikte naar me,
stak de weg over en verdween.
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Zaterdag, augustus 24, 2024 21:18 |
| Spijtig | |
| Aquarel: | Zaterdag, augustus 24, 2024 10:30 |
| Dat is voldoende uitleg hoor, sommige gedichten begrijp ik niet, maar als ik ze mooi vind, reageer ik toch. Liefs, Aquarel |
|
| Stanislaus Jaworski: | Vrijdag, augustus 23, 2024 20:28 |
| Ik leg zelden een van mijn gedichten uit. Misschien is het voldoende te zeggen dat de hoofdpersoon van het gedicht een vrouw is, die ik liefheb. | |
| wytske: | Vrijdag, augustus 23, 2024 12:17 |
| Frapant dat degeen die je mist terugkomt, denk je, voor de helft herkenbaar, de oester en zo zegt mij ook niks, sluit mij aan bij Aquarel | |
| Aquarel: | Donderdag, augustus 22, 2024 19:49 |
| Hoe je mij open zou kraken als een oester, en verslinden... Dat lijkt me niet fijn, maar blijkbaar een positieve herinnering voor jou. Mooi gedicht. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 augustus 2024 | ||
| Thema's: | ||