Haar geheim
 
Vandaag is het de verjaardag van haar dochter. Ze pakt het fotoalbum en gaat aan de tafel zitten. Het is buiten herfstig, het regent en stormt. Ze doet de lamp boven de tafel aan en slaat het album open. Op de eerste bladzijden staan de babyfoto's.  Ze glimlacht. Ze was zo’n schattige baby, met haar grote blauwe ogen en blonde haartjes. Ze lachte altijd.
Hier een foto van een parmantige peuter, die lachend in de camera kijkt. Dan een foto van haar eerste schooldag. Zij en haar man hadden haar erheen gebracht en een foto van haar gemaakt bij de ingang van de school. Ze bladert verder, geniet van de herinneringen.
Na de middelbare school ging haar dochter werken in een modezaak. Ze had het daar eerst erg naar haar zin. Maar na een jaar gebeurde het steeds vaker dat ze zich ziek meldde en thuis bleef. Als haar moeder vroeg wat er aan de hand was, kreeg ze een snauw met de opmerking dat ze met rust gelaten wilde worden. Nee, ze hoefde niet naar de dokter, morgen ging ze wel weer naar haar werk.
 
Toen kwam de dag dat zij en haar man thuiskwamen van een dagje uit en de brief op de tafel in de woonkamer zagen liggen. Hij was van hun dochter.
Ze schreef dat ze niet ongerust moesten zijn, maar dat ze een poosje naar een schoolvriendin ging. Die woonde in Parijs en ze had daar nog steeds contact mee. Haar ouders keken elkaar verbijsterd aan, wat was dit nu opeens? Waarom ging ze daarheen, wat was er aan de hand?
De maanden gingen voorbij. Haar dochter bleef in Parijs en stuurde af en toe een kaart met een korte tekst.
 
Op een dag komt er een brief van de vriendin uit Parijs. Ze schrijft dat hun dochter na een kort ziekbed is overleden. Er zit een brief van haar dochter bij. Met tranen in haar ogen leest ze de brief.
 
Lieve mam en pap,
 
Als jullie deze brief lezen ben ik er niet meer. Het spijt me dat jullie nu pas horen wat er aan de hand was en waarom ik wegging.
Op de middelbare school was een leraar waar ik verliefd op was. Het ging niet over en in het laatste schooljaar werd hij ook verliefd op mij. Maar hij was getrouwd, zijn vrouw zat in een verpleeghuis, ze was al jaren ziek. Ze hadden geen kinderen. We zagen elkaar stiekem, want het moest geheim blijven. Hij getrouwd en ik een leerling en nog minderjarig. Het zou hem zijn baan kosten en die had hij hard nodig om zijn vrouw alles te kunnen geven wat ze nodig had. Toen ik van school af was bleven we elkaar zien. Het was heerlijk en verdrietig, we moesten zo voorzichtig zijn. We hebben het aan niemand verteld, ik kon het jullie ook niet vertellen. Een geheim blijft alleen maar geheim als het aan niemand verteld wordt.
Op een dag ontdekte ik dat ik in verwachting was. Aan de ene kant was ik dolgelukkig, aan de andere kant wanhopig. Hoe moest dit nu. Het mocht niet uitkomen. Toen besloot ik om naar mijn vriendin in Parijs te gaan.
Ik heb onze relatie verbroken, want dit geheim houden zou niet lukken. Ik zou altijd bang zijn dat het ontdekt zou worden en dat hij alsnog in de problemen zou komen. Ik heb hem niet verteld dat ik in verwachting was, dat zou het alleen maar moeilijker en verdrietiger maken. Ik zei dat ik naar Parijs ging om een nieuw leven op te bouwen. Het steeds bang zijn dat het ontdekt werd was te veel voor me geworden, zei ik. Hij begreep het, we hebben huilend afscheid genomen.
Ik heb een dochtertje, ze is twee jaar, het is een heerlijk kind. Ik had het fijn in Parijs, had een eigen woning en leuk werk en genoot van mijn dochtertje. Ik vond het zo moeilijk dat ik jullie niets kon vertellen. Mijn vriendin wist ook niets, ik had tegen haar gezegd dat de vader niet meer in beeld was.
Kortgeleden hoorde ik van mijn vriendin dat hij een auto-ongeluk heeft gehad en aan zijn verwondingen is overleden. Zijn vrouw was al eerder gestorven. Mijn vriendin heeft nog contact met iemand, die op dezelfde school zit waar hij werkte. Er was een herdenkingsdienst op zijn school geweest, zei ze.
Nu kon ik alles vertellen, aan jullie en aan iedereen. Maar toen werd ik ziek.
 
Ik zou jullie iets willen vragen. Mijn vriendin komt binnenkort met mijn dochtertje naar jullie.  Ook zal ze regelen dat ik overgebracht word naar Nederland.  Willen jullie alsjeblieft voor mijn dochter zorgen? Ik heb een fijne jeugd gehad en dat gun ik haar ook zo graag.
Lieve mamma en pappa, bedankt dat jullie van me zijn blijven houden, hoe moeilijk de situatie vaak ook was. Ik hou van jullie.
 
Jullie dochter
 
Ze legt de brief neer, de tranen stromen over wangen. Ze vindt het vreselijk dat haar dochter zo alleen is geweest met haar bitterzoete geheim.
 
Een week later komt de vriendin uit Parijs met hun kleindochter. Het meisje staat er wat verlegen bij en klemt haar knuffel stijf tegen zich aan. Ze lijkt sprekend op haar moeder. Ze gaat naar het meisje toe, lacht naar haar en geeft haar een knuffelbeertje. Het meisje pakt de knuffel aan en geeft een klein lachje terug.
Langzamerhand raakt ze gewend aan haar opa en oma, die dolgelukkig met haar zijn. Na een tijdje praat ze honderduit. Voor haar grootouders is het alsof de tijd heeft stilgestaan. Het is alsof ze hun dochter weer terug hebben.