Kronkelend
Ik buig mijn rug,
verwelkom de slang op mijn wervels
Is het echt verraad,
als ik je gewillig bij me laat
Is dat niet wat hij fluisterde,
voor zijn gif in jouw lichaam beet
Ben ik niet door het stof gegaan
Voor een koude omhelzing
Geef me de zoete smaak
van bittere woede
Ik wil dat je het voor hem slikt
Mijn vergeving is een zwaard
De dwingende toon van mijn stem
Dooft het protest dat me aanstaart
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, september 08, 2024 09:21 |
| Mooi gedicht en onderhuids. Het beeld of symbool van de slang keert terug in het gedicht met een bijzondere vorm en inhoud. | |
Over dit gedicht
| Auteur: shadowstander | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 september 2024 | ||
| Thema's: | ||