Een roos dreef voorbij
Een roos dreef voorbij
Starend door het raam
kijken zonder denken,
tot dat ene moment
dat een roos voorbij kwam glijden
Groot en grotesk
lichtroze in mijn ogen,
als in een sprookje
keek ik bewonderend toe
Waar vloog ze naartoe
voor wie was ze bestemd,
want iedereen kon ze zien
maar niet iedereen keek…
Starend door het raam
kijken zonder denken,
tot dat ene moment
dat een roos voorbij kwam glijden
Groot en grotesk
lichtroze in mijn ogen,
als in een sprookje
keek ik bewonderend toe
Waar vloog ze naartoe
voor wie was ze bestemd,
want iedereen kon ze zien
maar niet iedereen keek…
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Dinsdag, september 10, 2024 12:12 |
| Prachtig gedicht. Ik moet denken aan de woorden van mijn inmiddels overleden ex man. Als u nu links kijkt, ziet u rechts niets... Liefs, Aquarel |
|
| Ineke Dijkhuis: | Dinsdag, september 10, 2024 08:30 |
| Ontroerend mooi, Compostje. En even een antwoord op mijn verhaaltje De Fotograaf Het was inderdaad de bedoeling om te laten zien dat het in de dierenwereld net zo kan gaan als in de mensenwereld. |
|
| faucillon: | Maandag, september 09, 2024 23:01 |
| mooitje | |
| teun hoek: | Maandag, september 09, 2024 10:33 |
| teer | |
Over dit gedicht
| Auteur: Compostje |  
|
|
| Gecontroleerd door: Compostje | ||
| Gepubliceerd op: 09 september 2024 | ||
| Thema's: | ||