vergeet de restjes niet
haal het vlees maar van het bot en het been
ik ben versleten zoals je misschien weet
zo te zien is er niemand die mij vergeet
met de dorre grond heb ik niets gemeen
in de oorlog hoor ik bij het beste waar
aan het lijf zit voldoende vlees en bloed
waar zich een hongerige mond mee voed
taai en belegen vindt ze geen bezwaar
de aandacht aan mijn woning hoef ik niet
hij is versleten, bouwvallig en een wrak
draagt nog heel af en toe een warme jas
de kamers verhuizen naar een nieuw gebied
alleen het vlees heeft al prima onderdak
jarenlang leefde ik als een man van glas
Reacties op dit gedicht
| M-Rose: | Zaterdag, september 14, 2024 19:41 |
| Zo moet poëzie zijn Verrassend tot op het bot De max dit |
|
| september: | Zaterdag, september 14, 2024 17:16 |
| Bijzonder mooi verbeeldend Wijnand | |
| faucillon: | Dinsdag, september 10, 2024 21:38 |
| Hmmm, niet zeker dat ik de puzzelstukjes juist in elkaar doe passen. Vooral de laatste regel fascineert. Knap wijnand |
|
| Aquarel: | Dinsdag, september 10, 2024 19:53 |
| Mooi geschreven, beetje luguber wel. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wijnand. |  
|
|
| Gecontroleerd door: wijnand. | ||
| Gepubliceerd op: 10 september 2024 | ||
| Thema's: | ||