Als je s’ avonds weemoedig nog naar buiten gaat.
en in de stilte naar de maan omringd door sterren staart,
Is er altijd wel iemand die jouw gedachten raakt,
dit moment tot een hele intieme ervaring maakt.
Zeker wanneer de wind een beetje waait,
het dan voelt alsof er iemand zachtjes over je rug heen aait.
Wil je het liefst de ogen even sluiten,
om de tranen te weren die dreigen te ontluiken.
Maar als je hart er zo smachtend om vraagt,
los te laten de pijn die het in zichzelf draagt.
Mogen deze gewoon rustig stromen,
In de hoop dat ze verdampen en zo bij de geliefden komen.