La Dolce Vita
Een haarlok valt langzaam voor je ogen, terwijl een mooie glimlach je gezicht siert. Ik verplaats ons naar een terrasje op Sardinië, waar we het glas heffen op het leven, het goede leven.
We genieten van de laatste warme stralen van de zon, met Lucio Dalla op de achtergrond die met een snik in zijn stem Caruso weer tot leven brengt.
Langzaam keer ik terug in de werkelijkheid van de dag en staar in mijn lege glas. Wat blijft, ben jij met je langzaam bewegende haarlok en je mooie glimlach. Het zoete leven.
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Zaterdag, september 28, 2024 18:55 |
| Knus liefdevol en mooi! | |
| wijnand.: | Zaterdag, september 28, 2024 12:04 |
| Ik beleef het | |
| Aquarel: | Zaterdag, september 28, 2024 08:59 |
| Mooi... Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Marius Th. Litzröth | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 september 2024 | ||
| Thema's: | ||