Potdicht
het blauwt nog niet aan het hemelgewelf
de boventonen staan in het vale grauw
voorlopig ligt de stad in ochtenddauw
de lucht ploetert al dagen met zichzelf
het lukt haar niet de pleinen te versieren
de bewolking biedt haar streven tegenwicht
dat geeft de straat een somber aangezicht
ook mensen zijn maar moeilijk te plezieren
ze slaagt er niet in door het dek te breken
mistgordijnen versluieren haar gelaat
ze wil zich op haar allerstralends tonen
haar vijand is nog steeds niet bezweken
het lijkt of zijn jas niet van haar afgaat
ze zoekt naar stof voor andere patronen
Reacties op dit gedicht
| juffie: | Zondag, september 29, 2024 20:31 |
| Toch zal het vast eens voor haar voeten openbreken. Ik lees hier zoveel in…. zowel mineur als majeur. Licht en donker in grijs evenwicht. Mooi gedaan. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wijnand. |  
|
|
| Gecontroleerd door: wijnand. | ||
| Gepubliceerd op: 29 september 2024 | ||
| Thema's: | ||