In het diepst van mijzelf bewaar ik mijn geheimen
Ongezien, verborgen maar intens gevoeld
Ze komen zo nu en dan naar boven
En laten een chaos achter in wie ik ben
Er is een geheim dat schreeuwt om aandacht
Dat schreeuwt om aanraking
Liefde en een thuis
Dat geheim probeer ik toch te onderdrukken
Want eenmaal uitgekomen
Zal zij zorgen voor ruis
Zij mag niet gezien worden door de ander
Gevoeld worden of gedeeld
Want de angst die overheerst
Komt vernietigend binnen
Waar het roekeloos met dat geheim speelt
Dus heb ik een kooitje gebouwd
Waar dit geheim zich mag verschuilen
Als zij zich onveilig voelt of bedreigt
Met de enkele voorwaarde
Dat ze
Doch aan de oppervlakte gekomen
Stilletjes zwijgt
Zo wordt ze altijd gezien door mij
Maar is onzichtbaar voor de ander
Voel ik met haar mee
Maan ik haar tot rust
Sus ik haar in haar stil verlangen
Om gehoord en beantwoord te worden
Om te worden gevangen in veilige handen
In een wiegende beweging van troost en warmte
Dit geheim is zo intens prachtig
Dit geheim is als een vogel zo vrij
Maar haar beweegruimte is enkel in dat kooitje
Want dit geheim blijf opgesloten in mij