Samenspel
in het park staan een aantal bomen
ze zien de naderende winter tegemoet
fronsen hun oude verweerde hoofden
dat eens volgroeid was met sappig blad
hun zwakke lijven staan nu op kraken
dat gespierd en krachtig gebouwd was
in weelderige grond hebben ze gegraven
waar de nevel haar wollige deken op legt
in hun scharnieren zag je het roesten
het tijdige dat langzaam binnen kwam
zelfs het rimpelen van hun fraaie huiden
het park verdroeg hun pijn en klagen
dat in een fraaie compositie werd gezet
ze hoeven zich niet te schamen de bomen
ze zien de naderende winter tegemoet
fronsen hun oude verweerde hoofden
dat eens volgroeid was met sappig blad
hun zwakke lijven staan nu op kraken
dat gespierd en krachtig gebouwd was
in weelderige grond hebben ze gegraven
waar de nevel haar wollige deken op legt
in hun scharnieren zag je het roesten
het tijdige dat langzaam binnen kwam
zelfs het rimpelen van hun fraaie huiden
het park verdroeg hun pijn en klagen
dat in een fraaie compositie werd gezet
ze hoeven zich niet te schamen de bomen
Reacties op dit gedicht
| ILse Bruintjes: | Vrijdag, november 01, 2024 21:20 |
| Mooi | |
| Aquarel: | Vrijdag, november 01, 2024 11:03 |
| Mooi... Liefs, Aquarel |
|
| M-Rose: | Vrijdag, november 01, 2024 10:24 |
| Geslaagde compositie | |
| christina: | Vrijdag, november 01, 2024 10:10 |
| prachtig Wijnand graag gelezen | |
Over dit gedicht
| Auteur: wijnand. |  
|
|
| Gecontroleerd door: wijnand. | ||
| Gepubliceerd op: 01 november 2024 | ||
| Thema's: | ||