Vergeten momenten
Ik heb gedacht aan de tijden van weleer, toen jij hebt gelachen, keer op keer. We hebben gedroomd in gouden zonlicht. En we hebben geloofd in eeuwig zicht.
Toen jij was vertrokken, bleef ik staan, met woorden die ik had willen zeggen, gedaan.We waren verdwaald in stille nachten, hadden gezocht naar nieuwe krachten.
Jij bent gegaan en ik heb gewacht, in stilte heb ik gehuild om de nacht.Wat wij hebben beleefd en hebben gedeeld. Is nu een schaduw, langzaam verdeeld.
Ik heb onthouden wat je hebt gezegd en heb gebeden om wat ons hecht. Wat wij hebben verloren en hebben gevoeld. Ligt stil in een wereld die ons overspoelt
Toen jij was vertrokken, bleef ik staan, met woorden die ik had willen zeggen, gedaan.We waren verdwaald in stille nachten, hadden gezocht naar nieuwe krachten.
Jij bent gegaan en ik heb gewacht, in stilte heb ik gehuild om de nacht.Wat wij hebben beleefd en hebben gedeeld. Is nu een schaduw, langzaam verdeeld.
Ik heb onthouden wat je hebt gezegd en heb gebeden om wat ons hecht. Wat wij hebben verloren en hebben gevoeld. Ligt stil in een wereld die ons overspoelt
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Mark Vissers | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 november 2024 | ||
| Thema's: | ||