Een karavaan zonder jou

De karavaan gaat verder
zonder jou naast mij.
Het vlammetje van liefde
en hoop heb je genesteld
in mijn hart en dan
vervlogen.

Gevlogen naar hiernamaals,
mij achtergelaten in
dit hutje van alleen zijn.

Maar waar naar toe
ben je gegaan, jij die
mijn leven inhoud gaf?

Radeloos als een zwerver
ga ik verder met je sporen
in mijn hart.
Jij was niet van deze wereld
en verdiende een betere
wereld, weet ik nu pas.

Met herinneringen van vroeger
omhels ik jou en ga verder
met een diepe zucht.

16-11-2024

Geschreven door

Horizon01

Reacties op dit gedicht

Horizon01 vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Horizon01:	Zondag, november 17, 2024 08:59
Bedankt Aquarel voor je reactie. Groetjes,

Aquarel:	Zaterdag, november 16, 2024 17:51
Teder liefdevol over jouw moeder. Een heel groot gemis dat je verder moet zonder haar... maar als ik het zo lees, draag je haar mee in jouw hele wezen. Gecondoleerd en sterkte toegewenst Liefs, Aquarel

Over dit gedicht

Auteur: Horizon01
Gecontroleerd door: Horizon01
Gepubliceerd op: 16 november 2024
Thema's: [Ouders] [Moeders] [Samen]