Symbiose
Tussen de vervagende vonken
Van opnieuw verlangen
Van opnieuw verlangen
Tekent herinnering schaduw
Breekbaar en stil
Breekbaar en stil
Terwijl emotie blijft
Herlijnen over
De nieuwe wegen die we gaan
Soms is er meer
Leesbaar
Door het hart
Waar verdriet ons voelend maakt
Langzaam aanrakend
Ontwakend zijn
Voor een diepere emotionele wereld
De vervreemding doorbrekend
Naar onze herkenning
In elkaar
En ons samen
leven
Verbonden wordend wij
Door het hart
Waar verdriet ons voelend maakt
Langzaam aanrakend
Ontwakend zijn
Voor een diepere emotionele wereld
De vervreemding doorbrekend
Naar onze herkenning
In elkaar
En ons samen
leven
Verbonden wordend wij
Reacties op dit gedicht
| M-Rose: | Zondag, november 17, 2024 14:09 |
| Dito merci Th | |
| M-Rose: | Zondag, november 17, 2024 14:07 |
| Jezelf verliezen is nooit goed in een relatie Houdt goede moed Aquarel en merci vo je comment |
|
| Aquarel: | Zondag, november 17, 2024 13:49 |
| Heel mooi, het verbonden zijn tot wij, diegene opnemen in heel je wezen, dat herken ik uit mijn vorige relatie. Ik heb er geleerd dat ik in staat ben gelukkig te zijn, maar toen het wij weer ik werd, stortte ik in, en moest opnieuw zoeken hoe ik geluk kon vinden zelf... Zo inning verweven met de ander, maakt afhankelijk. Dat is de keerzijde. Liefs, Aquarel |
|
| teun hoek: | Zondag, november 17, 2024 13:31 |
| mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: M-Rose | ||
| Gepubliceerd op: 17 november 2024 | ||
| Thema's: | ||