zonder script of lijn
steeds opnieuw dag na dag
bij het ontwaken zijn onze ogen
als gordijnen in een theater
het begint er een nieuwe scène
zonder script of lijn
dansen we door scènes
of verdrinken we in verdriet
het blijven herinneringen
als het doek valt en lichten doven
begint er weer een nieuwe scène
leven als een film
naar ieder einde
weer een nieuw begin
want zonder schaduw
is er geen licht
christa
Reacties op dit gedicht
| Compostje: | Zaterdag, november 30, 2024 14:39 |
| Zeer mooi Christina. Mooie metafoor ok. Wetenschappelijk gezien kloppen de laatste twee zinnetjes niet, de vlam van een kaars heeft geen schaduw en is toch licht ...:) |
|
| M-Rose: | Donderdag, november 28, 2024 13:59 |
| Granduale reeksen en creative supervisie Zijn Er dagelijks opnieuw Onder de decorbouwers aanwezig Heel zeker Waakzaam blijven |
|
| Aquarel: | Donderdag, november 28, 2024 13:31 |
| Wij improviseren... mooi. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 november 2024 | ||
| Thema's: | ||