Wilgentakken
Wilgentakken
Om de drie jaar komt hij over de brug
en snoeit dan vuistdikke takken terug
rustig en gestaag
met een brullende kettingzaag
telkens keren takken weer
zijn dan met veel meer
doch bescheiden als ze zijn
herbeginnen ze in het klein
groeien soepel op los
geven de stam zijn haardos
de boer het bindhout
vlechthout en nog later brandhout
de Knotwilg, sier van ‘t boerenland
aan de rand van menig weiland
daar wordt hij groot
naast boerensloot
Om de drie jaar komt hij over de brug
en snoeit dan vuistdikke takken terug
rustig en gestaag
met een brullende kettingzaag
telkens keren takken weer
zijn dan met veel meer
doch bescheiden als ze zijn
herbeginnen ze in het klein
groeien soepel op los
geven de stam zijn haardos
de boer het bindhout
vlechthout en nog later brandhout
de Knotwilg, sier van ‘t boerenland
aan de rand van menig weiland
daar wordt hij groot
naast boerensloot
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Maandag, december 02, 2024 11:36 |
| 't is net als haar | |
| M-Rose: | Maandag, december 02, 2024 09:29 |
| Natuur blijft bewonderingswaardig | |
| Aquarel: | Maandag, december 02, 2024 08:45 |
| Mooie bomen, ik nam een snoeischaartje mee, en knipte wat takjes toen ik nog cavia's had. Die mogen ze eten, tak en blad. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Compostje |  
|
|
| Gecontroleerd door: Compostje | ||
| Gepubliceerd op: 02 december 2024 | ||
| Thema's: | ||