Twee armen die zich om haar heen vouwen
Zijn gezicht dat zich begraaft in haar schouder
Een diepe zucht van loslaten in veiligheid
Maar hij zal nooit van haar zijn

De spanning die zijn spieren verstrakt
Verlaat zijn lijf bij de aanblik van haar
hij durft weer te ademen in haar bijzijn
En weet dat samen nooit zal zijn

Zijn eenzaamheid maakt plaats voor vervulling
Hij voelt zich gezien, gehoord en begrepen
Wil verdrinken in haar aanwezigheid
Maar laat haar niet verder toe

Zij geeft hem de ruimte die hij nodig heeft
Geniet van elke aanraking die zij krijgt
Weet dat het niet voor altijd is
Maar wil niet missen wat ze nu voelt

Ze laat zich meevoeren met zijn bewegingen
Maakt haarzelf kleiner dan ze al is
Probeert geen onverwachte bewegingen te maken
Blijft intens verlangen naar het onbereikbare

In de knuffel van zijn angst ziet zij mogelijkheden
Ze probeert beweging te krijgen in de starheid van zijn denken
Hij draait van haar weg met zijn ogen dicht
En beide staan ze nu tegenover elkaar

Waar zij van hem wil houden, gelooft hij niet meer in liefde
Waar zij hem wil steunen, heeft hij geen vertrouwen
Waar zij er voor hem is, zal hij haar niet zien
En ondanks dat zij weet hoe slecht hij voor haar is
Blijft ze hopen
Dat op een dag
Misschien