Een gouden vriend
verscholen achter wolken grijs de zon
een dag zo donker zonder licht
een wilde reis maakte de wind
tierde een droevig gedicht
bomen bogen voor zijn kracht
bladeren cirkelende rond in goten
de wereld leek in diepe nacht
maar trouw op achtergrond is ze daar
hoewel men haar stralen niet ziet
en schaduwen de dag omarmen
blijft ze daar een gouden vriend
en wacht geduldig om te verwarmen
christa
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Vrijdag, december 06, 2024 17:44 |
| De zon schijnt altijd, schreef mijn beste vriendin Kattenvrouwtje eens, op een papier, met een stralende zon erop. In een voor mij moeilijke periode, om me te steunen. Dit gedicht doet mij denken aan dat lieve gebaar. Mooi Liefs, Aquarel |
|
| M-Rose: | Vrijdag, december 06, 2024 15:00 |
| Zoals een gouden hartje Dat ook gezien wordt als een porte bonheur In deze wereld |
|
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 december 2024 | ||
| Thema's: | ||