Jaren geleden hield ik me staande
Door de enorme muur om me heen
Niks kon me hard raken
Daardoor bleef ik op de been.

Ik ervoer geen enorme vreugde
Maar ook geen intens verdriet
Het leven zoals het kwam, kon ik aan
Omdat ik dat op afstand liet

Standje overleven
Dat heeft me zoveel gebracht
Toen dat niet meer nodig bleek
Moest ik het hebben van de natuurlijke veerkracht

Maar wat is het moeilijk
Om emoties toe te laten
Om ze te voelen en ervaren.
Zichtbaar worden de vele gaten

De gaten benadrukken de leegte
Het besef wat ik allemaal intens mis
Want wat komt dat hard binnen
Als ik ervaar hoe emotioneel dat is.

Waar ik vroeger hard was
Hield me dat op krachten
Voor anderen, maar vooral mezelf
Nu is het tijd om te verzachten.

Ik mag liever zijn voor mezelf
En anderen meer toelaten
Wat anderen hebben gedaan
Daarvoor hoef ik mezelf niet te haten.